ZWITSERLAND RIT 2008 (met Simon)

Vrijdag ochtend 8 augustus vertrokken we om 6.30 uur uit Zuidland. Het weer was redelijk de verwachtingen in Zwitserland waren goed en het verkeer was heerlijk rustig. Totaal geen files. Het eerste stuk in Frankrijk was slecht, flinke regenbuien. Net voorbij Colmar begon de temperatuur op te lopen en de zon brak lekker door. Reden om het dak te openen. Bij de grens in Basel werden we naar de zijkant gedirigeerd. ....????..... Geen paniek, een vriendelijke en stevige Zwitserse douane beambte stond met een vignet klaar en na betaling van Ch. fr. 40,--. (zelf wilde ik net als de vorige deze netjes in het midden van de voorruit onder de spiegel hebben) voor ik kon reageren was het vignet van het velletje en in één beweging zat het vignet in de linkerhoek van de voorruit, beetje scheef en niet echt op de plek die ik zelf ingepland had, maar ook goed. De rit kon verder.

Sneller is via de autotrein Kandersteg-Goppenstein maar we kozen er voor 100 km om te rijden. Bij de stopplaats Montreux begint voor mij het echte Zwitserland.

Het blijft altijd weer fascinerend, het geweldige grote meer van Geneve, het mooie Montreux aan je voeten en de bergen die uit het water reizen. Elke keer weer ziet de lucht er anders uit, maar altijd het meer zo herkenbaar.

Queen nam in Montreux de laatste CD met Freddy Mercury op en nam een foto voor het hoesje van het meer, de plek ligt net iets hoger dan de parkeerplaats, de berg is herkenbaar. Ik had eigenlijk even als Freddy Mercury moeten gaan staan.

Na een relaxte rit en regelmatig even stoppen onderweg kwamen we mooi op tijd in het dal aan waar Grächen ligt, Grächen ligt op 1.619 meter hoogte, bij Stalden rechts af het dal naar Zermatt in om bij Sint-Niklaus links af de berg op te gaan naar Grächen, een smalle weg waar op grote stukken elkaar passeren onmogelijk was. In de winter is Grächen geïsoleerd van de wereld.

Jammer dat het balkon in de ochtend in de schaduw ligt. Juist vroeg in de ochtend is het heerlijk om op het balkon je bak koffie op te drinken, meer dan tien graden was het niet, wakker ben je wel gelijk. Het uitzicht was in ieder geval prachtig. Om acht uur hingen de wolken nog langs de berg om even later geheel weg te trekken.

De planning was om via de Simplon pas naar Italië te rijden om zo weer Zwitserland in te rijden naar Locarno. De tocht is verschrikkelijk mooi en divers. Eerst de Simplon pas, ruim 2.000 meter hoog met de arend op de top, via Domodossola door het mooie smalle dal kom je eigenlijk geheel onverwachts een grote basiliek in het  kleine dorp Re tegen, niet in verhouding tot het dorpje. Aan het eind van het dal rijd je zo tegen het Lago Maggiore aan. Een echte toeristen trekker.

De arend op de top van de Simplon pas

De enorme betonnen brug met de 120 m hoge pilaar was aan renovatie toe. Een groot deel helemaal ingepakt. Voor één rijbaan was de brug afgesloten en moesten we de oude route nemen wat een mooi blik gaf op de brug. En uiteraard veel leuker rijden op het smalle bergweggetje.

Bij het plaatsje Re de enorme Basilliek.

Locarno aan het Lago Maggiore. Een mooi moment om de lunch te nuttigen lekker aan het water. Echt druk was het er niet terwijl het toch nog steeds hoogseizoen was.

En toen was de pret even voorbij. Door de diversen stops en lage snelheden lagen we wat achter op schema en besloten na Locarno een stuk autobaan te nemen om daarna de Gotthard en Furka pas te nemen. De weg na Locarno was ook niet bijzonder om deze binnendoor te nemen. Het grootste stuk ging goed tot net voor de afslag alles vast liep. Geen meter reed het en kostte ons twee uur, twee uur stonden we stil, wel lekker in het zonnetje maar op een gegeven moment heb je het wel gehad. In verband met de tijd besloten we de Gotthard en Furka over te slaan en de Nufenen pas te nemen. Zo sneden we een stuk af en de Nufenen was ook helemaal nieuw voor ons. Een goede keuze, een schitterende tocht naar het topje van de pas met daar een uitzicht op een aantal grote bergen van Zwitserland

Uitzicht vanuit het appartement

DAG 2

De andere ochtend was het weer nog mooier dan de eerste dag. We hadden besloten om geen tweede grote rit te maken zoals we eerst gepland hadden. Simon is niet van de hele dag in de SLK te zitten. Beetje wandelen en zo vindt hij leuker, ook niks mis mee. We besloten om een dal te nemen bij Sion naar de Grande Dixence.

Een stukje over Grande Dixence

De Grand Dixance is een grote waterkrachtcentrale in het kanton Wallis in Zwitserland. Het is een van de grootste dammen ter wereld en een indrukwekkende technische prestatie. Hier zijn enkele belangrijke punten over de Grand Dixance:

De Grand Dixance is een betonnen zwaartekrachtdam die over de rivier de Dixence is gebouwd. De bouw van de dam begon in de vroege jaren 1950 en werd voltooid in 1961.

De dam is gelegen in de Hérens-vallei, nabij de stad Hérémence in het kanton Wallis in Zwitserland. Het wordt omgeven door de prachtige Zwitserse Alpen.

De Grand Dixance is een ongelooflijk groot bouwwerk, op een hoogte van ongeveer 285 meter (935 voet) en een toplengte van ongeveer 700 meter (2.300 voet).

De dam vormt het Lac des Dix, een enorm reservoir met een opslagcapaciteit van meer dan 400 miljoen kubieke meter (meer dan 14 miljard kubieke voet) water. Het reservoir speelt een cruciale rol bij het opwekken van waterkracht.

Het primaire doel van de Grand Dixance is het opwekken van elektriciteit door middel van waterkracht. De dam vangt water op uit verschillende alpenstromen en leidt het stroomafwaarts naar de krachtcentrale.

Stroomopwekking: De waterkrachtcentrale die bij de dam hoort, kan aanzienlijke hoeveelheden elektriciteit produceren. De krachtcentrale gebruikt de potentiële energie van het water, die van het reservoir naar lagere hoogten stroomt, om turbines te laten draaien en elektriciteit op te wekken.

Als waterkrachtproject draagt ​​de Grand Dixance bij aan de productie van hernieuwbare energie in Zwitserland, waardoor de afhankelijkheid van het land van fossiele brandstoffen en kernenergie wordt verminderd.

BRON: Wikipedia

De eerste dag de rit naar Italië via de Simplon pas naar Locarno en via de Nufenen pas weer terug

Op een bepaald punt, net bij een restaurant boven op een berg bij Grächen kon je het puntje zien van de Matterhorn.

Het was me in eerste instantie niet opgevallen maar sommige restaurants voerde de naam Matterhorn blick. Na even zoeken zagen we dan ook het topje.

De autotrein bij Goppenstein, in tien minuten sta je aan de andere kant bij Kandersteg. Daar rijden we de trein af om het dal te verlaten. De terugreis is begonnen al snel zie je de hoge bergen verdwijnen en wordt het landschap meer heuvelachtig. Hier en daar nog een tunnel maar de hoge 4.000 meters en meer liggen al ver achter ons. Bij Basel gaan we de grens weer over naar Frankrijk, Luxemburg, België en na Antwerpen rijden we het vlakke, drukke en bewolkte Nederland binnen. De rit zit er bijna op, geen drukte op de weg, bij de Botlek wordt het drukker, de raffinaderijen ontsieren de horizon, wat is Zwitserland toch mooi.

Gelukkig ligt Zuidland midden in de polder en het natuurgebied de Bernisse. Heerlijk rustig en mooi, maar ik mis de bergen.

Zwitserland 2008

Het appartement Fortuna

Simon