Zwitserland 2009

ZWITSERLAND RIT 2009

(Met Peter)

Via Marktplaats https://chaletsagittarius.wordpress.com

een mooi chalet gevonden. Na de mail wisseling hebben we er een goed gevoel over. Het chalet staat in Bitsch, boven Brig. De eigenaresse leefde via de mail wisseling met ons mee door tips en mooie routes aan te geven.

19 juni 2009

De weersverwachtingen zijn optimaal, maar veranderen met de dag. De voorspelling was, hier en daar een bui We zoeken gewoon de zon op. Laptop mee, er is draadloos internet in het chalet zodat we de actuele weersverwachtingen ter plekke kunnen volgen.

Wat laat, iets voor 13.00 vertrokken we uit Barendrecht met goed weer. Aankomst Bitsch 00.10 uur met het laatste stuk regelmatig regen. Onderweg hebben we nog geprobeerd een flesje wijn op de kopt te tikken maar dit lukte niet. Stom, allebei vergeten mee te nemen. Na zo lange rit is een flesje wijn toch wel verdiend. Met een zaklantaarn zoeken we de voordeur. Het chalet is netjes en mooi, van het uitzicht kunnen we nog niets zien, wel het uitzicht op de eetkamertafel, daar staat een heerlijke fles wijn op ons te wachten, geweldig, is er toch nog iemand die onze alcoholische behoefte niet vergeten is, perfect!

De Simplonpas

Na de fles wijn genuttigd te hebben en daarna lekker geslapen is het alweer snel ochtend. Nadat we de weerkaarten bekeken hebben, besluiten we via de Simplonpas en een stukje Italïe naar het Lago Magiore te rijden. Eigenlijk de zelfde rit als verleden jaar met Simon, maar je kan hem wel 10 keer rijden, blijft mooi. Het weer is goed en wordt richting Italïe alleen maar beter. Via de prachtige route, stoppen we even in Re, waar de

enorme “basiliek” staat, om dan onze rit voort te zetten naar het Lago Magiore. We lunchen in Ascona. Nou ja, lunchen, we hadden een paar lekkere broodjes meegenomen en een pakje voorgesneden kaas, welke door de warmte zo het pakje uitgleed.

De volgende dag maar gewoon een leuk restaurantje opgezocht.

Het prachtige dal naar het Lago Magiore, smalle wegen, zonder 1 meter recht stuk weg.

Het grote verschil in enkele uren , 2.200m hoogte op de Simplon om even later in het mondaine Lago Magiore te vertoeven, volop zon en 30 graden. Langs het grote meer

zetten we onze trip voort langs weer richting Simplonpas.

Op de terugweg stond nu een stuk verlaten de bekende Simplonpas arend de boel in de gaten te houden

De volgende dag ziet het weer er in het dal er goed uit en besluiten een zij dal van het Rhonedal te nemen, we gaan naar Evolene en Arolla.

Redelijk veel bewolking langs de bergen maar in het midden nagenoeg steeds blauwe lucht, de temperaturen rond de 25 graden. Aan het einde van het dal, bij Arolla is de bewolking een stuk dichter. In Evolene zien we een mooie lunch locatie om daar te genieten van een heerlijke pizza en een glas witte wijn. Het historische dorpje

roept om gefilmd en gefotografeerd te worden. Schitterende donker houten huizen en oude schuurtjes.

We nemen via een andere weg de route weer terug naar Bitsch, onderweg pakken we nadat het wijntje verdampt is onderweg nog een biertje. Op het terras kijken we uit over het Rhonedal. In Evolene spraken ze nog Italiaans, de uitbater van het restaurant weer Frans, om later weer in Mörel over te stappen op Duits. De uitbater hielp mee zijn bier voorraad te verminderen, gezellig schoof hij aan bij twee, wellicht dorpsgenoten om daar zijn verhaal te doen over alles en nog iets. Waar het over ging was voor ons onverstaanbaar.

Voor we de rit naar Evolene begonnen stopte we eerst nog even bij Brig, het verzamel punt van alle smalspoortreinen maar ook het normale brede spoor stopt daar.

Brig is het hart van het treinverkeer in Zwitserland waar veel smalsporen bijelkaar komen.

De laatste rit die we de volgende dag gaan maken was achteraf gezien de mooiste.

Eigenlijk vier jaargetijden in enkele uren. Het weer in het Rhonedal was voor die dag niet al te best. We hadden nog graag de Furka-Susten-Grimsel pas gedaan. Op de weer

kaarten geven ze aan dat de Grimsel afgesloten is in verband met ijssel, ook de Furka raden ze af. De andere kant op, richting Martigny is het weer niet veel beter.

We besluiten het mooie weer op te zoeken in Locarno via de Nufenenpas. Ze geven wel heftige buien op maar met het vooruitzicht dat het in Locarno goed is, gaan we ervoor. Voor de 2e keer naar Locarno, nu via de andere kant.

De rit van de tweede dag, van Bitsch naar Evolene en Arolla

Tot voorbij Fiesch is het nog steeds zonnig en ongelooflijk mooi.

De Glacier Express kronkelt met de rails, deels tandrat door het prachtige Gomsdal om even later de tunnel in te duiken onder de Furkapas door, om daarna te stoppen

in Disentis. We zien afslag Nufenenpas maar richting Furkapas zien we de lucht grilliger worden en besluiten richting Gletsch te gaan. Van regen gaat het over in natte sneeuw.Onderweg komen we een los lopende koe tegen, die zich niets aantrekt van de naderende cabrio, welke ondanks het weer nog lekker het dak in de kofferbak heeft.

Prachtig de elementen van het weer. We kijken omhoog de Furkapas op richting de Rhonegletscher, de wolken hangen laag. We besluiten toch om te keren en naar Locarno te gaan via de Nufenenpas.

Daar meten we temperaturen van 33 graden terwijl het bovenop de Nufenenpas 0 graden is. Volop ultiem genieten in de cabrio, trui en kachel aan.

Bij Gletsch het kerkje met op de achtergrond de Rhonegletscher welke sinds 1900 alleen maar gekrompen is. Wat ooit een enorme gletscher was is nu nog maar een schamel, schriel en een gekrompen gletscher, beetje triest om te zien hoe door de opwarming van de aarde deze ooit grote gletscher is gesmolten tot klein scharminkel.

Aangekomen op het hoogste punt van de Nufenenpas doen we voor de zekerheid het dak maar even dicht terwijl wij in het restaurant een bak koffie gaan nuttigen.

Een fantastisch uitzicht over de Alpen. De wind is stevig en het is rond het vriespunt.

Na de koffie gaat het dak weer open en vervolgen onze rit.

The top of Europe? In ieder geval ademloos.

We dalen weer af, de sneeuw wanden worden steeds kleiner, het groen steeds meer. We pakken de autobaan, even het vocht uit de SLK rijden. Bij Locarno komen we op een provinciale weg, het verkeer stroopt op maar genieten van het schitterende weer. Een 80 km terug en 2.400 meter hoger was het nog 0 graden, nu 33 graden, de zon knettert op onze hoofden. Hebben inmiddels behoorlijk trek gekregen.

In Locarno zoeken, nou ja, zoeken, volop restaurantjes, naar een leuke locatie. We belanden op een terras met zicht op “das mehr”. We bestellen een pizza. De vorige dag was een kleine pizza te bestellen, nu is de enige optie een volwassen

exemplaar. Met een droge witte wijn is deze overheerlijke pizza goed weg te werken.

Een aardige Italiaanse/Zwitserse dame bediend ons op een vriendelijke wijze.

Na de, late, lunch lopen we nog lekker voldaan van de pizza en wijn langs het meer. Op naar het toetje, we hadden koffie genomen, dus er was nog plaats voor een paar heerlijke bollen Italiaans ijs. Met onze handen vol, camera en fototoestel en het ijs slenteren we langs het meer waar in een mum van tijd, slechts enkele seconden een enorme wind opsteekt.

Het bolletje ijs kan zich amper vasthouden aan het onderliggende bolletje.

Gelukkig is het maar tijdelijk, later horen we dat het er die dag nog noodweer was.

Na “Das Mehr” stappen we weer in de SLK om terug te keren naar Bitsch, we moeten dan uiteraard de Nufenenpas weer over. Op het moment dat we weer de pas op gaan is de zon achter de wolken verdwenen. Het begint zo nu en dan wat te regenen, uiteraard nog geen reden om de kap dicht te doen. Een geweldige tocht volgt weer over de pas, boven op de pas staat een stel elkaar te filmen en ook gaat hun trotse bezit op de foto, de motor. Alleen nu komen wij in het zicht, een cabriolet met het dak open, 0 graden, natte sneeuw, zon achter de wolken. De camera wordt door het stel op ons gericht, waarschijnlijk voor de verhalen thuis. Wij genieten in ieder geval van het woeste landschap, stoelverwarming en kachel.

Comfortabel gaan we de Nufenenpas over.