In 1993 liep AUTO RAI in Amsterdam, daar stond toen de Suzuki Cappuccino, zo beetje de kleinste cabriolet die er was. Eigenlijk een coupe, targa en cabrio in één. Het dak bestaat uit drie aluminium delen, mooi zwart gelakt, deze konden worden weggenomen en paste in een hoes exact in de kofferbak(je). Nu was het een targa, maar wel zonder bergruimte.

Door een hendel over te halen kon de achterruit, soort rol beugel weg klappen. Er ontstond zo een volledige cabrio.

De Cappuccino was al in Japan op de markt, het exemplaar wat op de RAI stond zat het stuur rechts. Of de Cappuccino

naar Nederland zou komen was nog niet zeker, achteraf is dit ook niet gebeurd zover ik weet.

In 1999 kwam ik de Cappuccino weer tegen bij een Cabrio bijeenkomst in Auto Tron Rosmalen. Weer gecharmeerd  van het kleine karretje, heel bijzonder.

In 1999 stonden er in Rosmalen er een stuk of vier met de eigenaren erbij. Er was een club van, er waren zo beetje op dat

moment 25 stuks in Nederland, unieker dan een Ferrari. Dat bleek ook toen ik er naar op zoek ging. In Nederland wilde

niemand hem weg doen en die te koop stond was behoorlijk gebruikt, veel kilometers erop.

Ja het kriebelde alweer, de MX5 beviel uitstekend maar zo Cappuccino was unieker, www.mobile.de en www.autoscout24.de

werden weer regelmatig afgezocht. Het zoeken hield vrij snel op, in heel Duitsland stonden er een stuk of 5 te koop.

Exemplaren met 500 km op de teller en 100.000 km. Prijzen van laag tot absurd.

3 cilinders, 657 cc met Turbo en 700 kilo zwaar, een luxe kart onder de 8 seconden naar de 100 km. Normale de begrensde

top 140 km. Wanneer de begrenzer er af was gehaald  een top boven de 200 km. In Nederland was in 1993 de nieuw prijs

Fl. 45.000,–, heel veel geld voor zo’n kleine auto.

Op internet vond ik een rode met een km stand van rond de 30.000 km en een redelijke prijs, bij een particulier ergens in

de buurt van Dortmund. De verkoper stuurde mij diversen foto’s. Op de foto’s zag de Cappuccino er goed uit en we maakten

een afspraak. Overtuigd dat het een mooie Cappuccino zou zijn ging ervan uit dat de deal rond zou komen. Het mail verhaal klonk goed de foto’s waren goed wat kon er mis gaan.

Mijn auto had geen trekhaak, kosten en moeite gespaard, een auto gehuurd met trekhaak en een trailer bij de plaatselijke

garage geleend. Met vriend, Peter, op naar Duitsland. In een woonwijk kwamen aan. Onze eerste blikken op de Cappuccino vielen al direct tegen, op de foto’s zag het er allemaal wat beter uit. Delen waren overgespoten en alles was wat smoezelig, na 10 minuten waren we al weer vertrokken, zo zie je maar ook van goede foto’s kan je er niet van uit gaan dat het allemaal OK is. Hoe enthousiast we heen gingen, teleurgesteld en een stuk stiller reden we weer naar huis.

Op 5-7-2001 Stond hij op NL Kenteken voor de deur

De toer rit met de Cappuccino leden in Zeeland bij het Watersnood museum. De voorste rode heeft het achter raam omhoog als een Targa.

Ongelooflijk leuke autootjes zijn het. Ik had bij de invoer papieren een verklaring bij uit Duitsland dat er kleine nummer.

borden op mochten, met wat gezeur bij RDW kreeg ik toestemming.

Past er bijna 2X in

Signalement

Merk

Suzuki

Model

Cappuccino

Carrosserie

2-deurs, cabriolet

Transmissie

5 versnellingen handgeschakeld

Nieuwprijs

€ 21.779

 (Fl. 49.000,-)

11 april 2001

Als je hem voor het eerst ziet, lijkt het wel een speelgoedauto. Maar achter het stuur voelt hij aan als een kruising tussen een kart en een sportscar. Want de driftige Cappuccino is heel wat mans.

Hoewel de Japanse automerken dagelijks bewijzen dat ze als geen ander inspelen op de wensen van de doorsnee-automobilist, kunnen ze soms verrassend creatief zijn. Helaas krijgen we in Europa niet alles te zien wat er aan leuks in Japan wordt ontwikkeld, maar een enkele keer glipt er eentje door de mazen van het net. Dat is gebeurd met de Suzuki Cappuccino, die een paar jaar geleden op de Tokyo Motor Show te pronk stond. Via Engeland kwam hij uiteindelijk naar Nederland.

Het is alleen jammer dat al dat heen-en-weer sjouwen met een paar van die kleine autootjes plus de onvermijdelijke voorraad onderdelen een hoop kosten met zich meebrengt. Want als zo’n Cappuccino na al zijn omzwervingen eenmaal een Nederlands kenteken heeft, moet hij zo’n Fl.48.000,- opbrengen. Gezien de beperkte gebruiksmogelijkheden is dat erg veel geld, zelfs voor een hoogst exclusieve mini-sportwagen die overal de show steelt.

Voor je investering krijg je echter wél vier auto’s voor de deur: een Hardtop, een T-bar, een Targa en een Cabrio. Want door middel van uitneembare dakpanelen en een vernuftig wegzakkende achterruit-met-rolbeugel kan de kleine Cappuccino in een paar handomdraaien worden veranderd in één van die vier gedaanten. De keerzijde van de medaille is helaas dat de piepkleine kofferruimte tot de nok toe vol zit als de dakpanelen zijn opgeborgen. En het is niet mogelijk om bagage te verplaatsen naar de achterbank, want die is er niet. Wie met deze tweezitter op vakantie wil, moet òf alleen reizen òf de kap omhoog laten òf genoegen nemen met een tasje tussen de voeten van de passagier.

Nu is de Cappuccino sowieso geen auto voor lange ritten, want zijn motor is flink rumoerig, de vering is zeer oncomfortabel en voor de westerse anatomie is de zitruimte aan de krappe kant. Daar komt nog bij dat topsnelheid volgens de Japanse voorschriften is begrensd tot 140 km/h en dat kan vooral bij het inhalen op de buitenlandse snelweg knap hinderlijk zijn.(Mijn exemplaar was onberensd en ging over de 200 km/h)

Zo’n opsomming wekt de indruk alsof de Cappuccino het alleen van zijn leuke gezichtje moet hebben, maar pas op: als je er eenmaal in gereden hebt, raak je er met huid en haar aan verslingerd. Want met al zijn beperkingen biedt die kleine Suzuki een hoeveelheid rijplezier die je bij weinig hedendaagse GT’s aantreft. In nuchtere cijfers uitgedrukt is de Cappuccino helemaal niet zo’n snelheidsmonster, maar op de korte baan is dit sublieme rijmachientje onverslaanbaar. Tot zo’n 80 km/h trekt hij op als een waanzinnige, met z’n directe besturing laat hij zich als een ware slalomspecialist over bochtenrijke trajecten sleuren en in het grensbereik is hij als rechtgeaarde achterwielaandrijver bijna intuïtief en speels met het gaspedaal te corrigeren.

Japans speelgoed

De Japanners hebben altijd al een voorkeur voor dit soort speelgoed gehad. De Cappuccino doet dan ook onweerstaanbaar denken aan de Honda S800 van zo’n 25 jaar geleden. Maar de Cappuccino bewijst wel dat de techniek niet heeft stilgestaan. Zo is zijn motorgedrag veel gezeglijker dan dat van de zeer ’piekige’ Honda. De turbo zorgt voor een heel gelijkmatige vermogenstoename en ’onderin’ is de Suzuki-dwerg zò soepel dat je in de vijfde versnelling onbekommerd met 50 km/h kunt voortpruttelen. Bovendien heeft de Cappuccino een voorbeeldig weggedrag.

Wat bij de Cappuccino de meeste bewondering afdwingt is zijn superieure miniatuurtechniek. Zoals het 657 cc driecilinder turbomotortje mèt interkoeler en vier klepjes per cilinder, dat zich vrolijk tot 8000 toeren laat opjagen. Samen met het ultrakort schakelende vijfbakje en de flitsend reagerende besturing geeft dat snerpende mini-bromtolletje de sensatie alsof je een formulewagen bestuurt. En hoewel het rijden door de bank genomen een Spartaanse belevenis is, ontbreekt het niet aan toegevoegde luxe, zoals elektrisch bediende zijruiten en een heuse airco van poppehuis-afmetingen.

Zowel wat zijn rijgedrag als zijn uitrusting en zijn kameleon-eigenschappen betreft, is de Suzuki Cappuccino een uniek stukje automobilistisch speelgoed, dat weinig gemeen heeft met welke hedendaagse auto ook.

2001

Op zoek naar een beter exemplaar, achteraf was rood niet de juiste keuze, verkleuringen met kunststof en metalen delen

kwamen regelmatig voor. De keuze was nu gevallen op een zilveren, zilver eigenlijk altijd goed voor een auto, de lijnen komen zo het beste over.

Als nieuw werd er op de site van DLS auto’s vermeld. Er stond iets van 1.800 miles op en had een groot deel van zijn bestaan in de showroom gestaan bij een Suzuki dealer. 1.800 miles en 7 jaar oud 31-08-1994, moet dan zeker als nieuw zijn. Met een aantal mail wisselingen en zeer gedetailleerde foto’s, echt gedetailleerd. De eigenaar van het bedrijf had hem voor zijn dochter gekocht maar zijn vrouw was daar niet blij mee, stuur aan de verkeerde kant, een top over de 200 km en dit binnen 8 seconden. Niet echt een auto als je 14 dagen je rijbewijs hebt.

Dit keer was een oplegger niet nodig, de verkoper had een 5 dagen kenteken geregeld, de afstand was “iets” verder.

Bij Stuttgart, Fellbach www.dls-automobile.de(zie ook de links) 630 km, dan moet je zeker van je zaak zijn.

Plan was dat Jose terug zou rijden met de Cappuccino, lang dagje Duitsland. Ik had op de site al gezien dat hij redelijk

exclusieve auto’s verkocht. Dit was echte de kleinste in zijn collectie maar net zo exclusief als de Porsche, Jaguar,

Cobra en andere sportwagens die hij te koop had staan.

Geen woord gelogen, volledig verbaasd, zag er niet alleen uit als nieuw, hij rook nog nieuw, ongelooflijk.

De lange rit werd beloond, de verkoper vertelde dat net een uur terug een bekende Italiaanse voetballer was vertrokken met een dikke Ferrari. Wij gingen met de kleinste sportwagen ervan door.

Op de autobaan trok ik even op de linker baan een beetje door, de Cappuccino bleef netjes zonder problemen achter mij. Geweldig om dat kleine sportkarretje tussen die dikke Duitse bakken te zien manoeuvreren.

1.800 miles !

Het dak wat uit drie delen bestond, middengedeelte kon blijven zitten. Dan was het een T-Bar